بد ریدم من

عاشقان! قصور مرا ببخشید، به مفهوم عشقتان بد ریدم.

فیزیک الکتریسیته و اینا

نگاهت رعدی برق آسا و دلم چه سفید است.

عاشق سادگیاتم

با تمام سطر سطر دیدگاه هایت، عاشقانه می شوم. کاش کور بودم و هرگز نمی دیدم.

حسرت

دست خودم که نیست، شعر گریه می کنم در حسرت حضورت.

تنبلیم

آدم های تنبل اول خیال بافند و سرانجام خیال پرست.

ما

خوش خیالی برخی ها را ببینید که می خواهند چاه شان را با شبنم پُر کنند.

خدایا

خدا از شَرِّ دوستان حفظ مان کند؛ راهِ چاره از خطرِ دشمنان را بلدیم.

بدون

بدون که نه جواهر بدونِ تراش ارزش پیدا می کند و نه انسان بدونِ تلاش.

کری

کَرِ واقعی کسی است که هر چه را نمی داند، از پرسیدنش ننگ دارد.

مثه عشق احمقانه من

راهِ کج به راه های کج و کج تر منتهی می شود.